Nagrada „Zlatni suncokret“, u javnosti poznata i kao Vitalova nagrada, dodeljuje se ove godine dvadeset i treći put za najbolje književno ostvarenje na srpskom govornom području u žanrovima romana, pripovetke, poezije, književne kritike, eseja i književne publicistike, objavljeno u toku prethodne godine.
Nagrada je prvi put dodeljena 1996. godine pesničkoj zbirci Ivana V. Lalića, a među dobitnicima su Svetlana Slapšak, Radoslav Petković, Goran Petrović, Vojislav Karanović, Vladimir Tasić, Dragan Jovanović Danilov, Jovica Aćin, Mileta Prodanović, David Albahari, Uglješa Šajtinac i Dragan Velikić. Prošlogodišnji dobitnik je Vule Žurić za roman Pomor i strah.
Na sastanku održanom 29. januara žiri Nagrade „Zlatni suncokret“ u sastavu Dragan Jovanović Danilov, Dragan Babić i Vladimir Gvozden (predsednik) razmatrao je naslove iz najužeg izbora, koji su činili romani Po šumama i gorama Milenka Bodirogića (Orfelin, Novi Sad), Otkako sam kupila labuda Tanje Stupar Trifunović (Arhipelag, Beograd) i Grozota ili… Slobodana Tišme (Čarobna knjiga, Beograd). Žiri je jednoglasno doneo odluku da nagradu “Zlatni suncokret” za najbolju knjigu na srpskom jeziku u 2019. godini dobije Tanja Stupar Trifunović za roman Otkako sam kupila labuda u izdanju Arhipelaga iz Beograda.
Prema mišljenju žirija roman Tanje Stupar Trifunović osvaja izuzetnim stilom u kojem se mešaju ispovest, tok svesti i forma pisma, pričajući priču o ljubavi, bolu i potrazi za istinom, čime potvrđuje moć književnosti da sve kaže, i da to kaže tako da izmisli svoj jezik i svoje čitaoce. Knjiga osvaja tako što plete tanke niti jezika i stila oko teme ljubavnog odnosa između dve žene, koji u sebe uključuje različite aspekte svakodnevnog života, odbleske velikih priča, ali i teško predstavljivu običnost, banalnost života. Ako je ljubav put istine, koji nas izbacuje iz rutinske egzistencije i samodovoljnosti bića, onda je ovaj roman suverena i uspela priča o jednoj duboko ljudskoj, mukotrpnoj proceduri dolaženja do istine. Bez velikih ideoloških pretenzija i didaktičkih tonova, kojih u savremenoj književnosti ima previše, čitamo pluralnu literaturu sposobnu da nas uzbudi, uznemiri i oslobodi.
Roman je pisan u modernističkom maniru, kao eksperiment sa jednim pripovedačkim glasom, ali se još jednom potvrđuje kako je sopstvo u stvari mnoštvo glasova, i junakinja romana je mnoštvo žena, odnosno svedeno mnoštvo ljudskih glasova koje dočarava ne samo složenost iskustva, već i velike jezičke i formalne mogućnosti savemene proze. Pred nama je zrelo književno štivo, psihološki uverljivo, snažno, privlačno, neodoljivo. Proza Tanje Stupar Trifunović je u isti mah smirena i uzbudljiva, provokativna i pomirljiva, lirski produbljena i odgovorna prema složenim pitanjima života. Reč je o ideji o pisanja kao procesu još uvek kadrom da izrazi našu sudbinu, prepuštenu neponovljivim trenucima, propuštenim šansama, malim ali presudnim stvarima… sudbinu zamračenu krupnim ideološkim i političko-policijskim naracijama koje melju sve pred sobom.
Nagrada, koja podrazumeva diplomu i novčani iznos, biće uručena krajem februara u Beogradu, prenosi RTV.rs.
Tanja Stupar Trifunović (Zadar, 1977), pesnikinja, pripovedačica, romansijerka. Diplomirala je na Filološkom fakultetu, Odsek za srpski jezik i književnost u Banjaluci. Do sada je objavila pet knjiga poezije, knjigu priča i roman. Prevođena je na engleski, španski, bugarski, mađarski, nemački, poljski, slovenački, makedonski, češki, danski i francuski. Dobitnica je više književnih nagrada (Nagrada UniCredit banke za najbolju knjigu objavljenu u Bosni i Hercegovini 20072008; Nagrada „Fra Grgo Martić“ za najbolju knjigu poezije (2009); Nagrada „Milica Stojadinović Srpkinja“ za najbolju knjigu poezije ženskog autora pisanu na srpskom jeziku (2018). Roman Satovi u majčinoj sobi nagrađen je Nagradom Evropske unije za književnost 2016.