Izdavačka kuća Akademska knjiga krajem ove godine objavila je nekoliko novih izdanja. Među objavljenim naslovima, ovoga puta izdvajamo Enciklopediju filozofskih nauka, Psihoanalizu – jezik i tumačenje i studiju Rod i nacionalizam u kulturi XX veka.
Enciklopedija filozofskih nauka – Georg Fridrih Hegel
Hegelov pojam enciklopedije najjezgrovitije je formulisan u Enciklopediji filozofskih nauka u nacrtu i istovremeno egzemplarno predstavljen u tom delu koje je objavljeno u leto 1817. godine, nakon Hegelovog preuzimanja filozofske profesure na Univerzitetu Hajdelberg, kao vodič za njegove slušaoce, 1827. godine izdato je u temeljnom i gotovo dvostruko većem drugom izdanju, a koje je sam autor 1830. godine, godinu dana pre svoje smrti, potom u trećem izdanju znatno izmenio.
U izvesnom smislu, Enciklopedija je postala „temeljna knjiga Hegelove filozofije“ i bila je važan sastavni deo akademske filozofske nastave na univerzitetima Hajdelberg i Berlin. Hegel je nije samo koristio kada je držao predavanja o enciklopediji filozofskih nauka, nego i kada se bavio oblastima filozofije koje je razlikovao u Enciklopediji, naime nauke logike, filozofije prirode i filozofije duha.
Hegelovo delo Enciklopedija filozofskih nauka prvi put je objavljeno na srpskom jeziku posle 2004. godine od prvog objavljivanja na nemačkom jeziku, u prevodu prof. dr Miloša Todorovića, redovnog profesora (u penziji) Filozofskog fakulteta u Novom Sadu u izdanju Akademske knjige iz Novog Sada.
Pogledajte i >> Novogodišnja akcija Arhipelaga: Nije sve loše, dobre su knjige
Georg Fridrih Hegel (1770-1831), ubraja se u najbriljantnije nemačke filozofe. Rođen je u Študgartu a obrazovanje je stekao u seminaru protenstanske crkve u Tibingenu. U mladosti je ostvario blisko prijateljstvo sa Fridrihom Šelingom i Fridrihom Hederlinom. Na poziv Fridriha Šelinga, Fihteovog naslednika, preselio se 1801. godine u Jenu, gde se habilitirao radom o filozofiji prirode O putovanjima planeta. Prvo je predavao kao docent a 1805. prelazi u redovne profesore. Njegovo delo Fenomenologija duha spada u najvažnija dela svetske filozofije.
Psihoanaliza jezik i tumačenje – Gordana Vulević
Psihoanalitička praksa je neodvojiva od njene teorije. Ova knjiga se, upravo, rukovodi navedenim uvidom. Osnove psihoanalitičke prakse shvaćene u smislu danas već uveliko klasičnog talking cure-a nužno podrazumevaju refleksivno poznavanje logike ustrojstva struktura nesvesnog. Tako nešto, naprosto, ne biva moguće bez ozbiljnog uzimanja u obzir strukture i dinamike čovekove jezičke kompetencije.
Normalnost i patologija subjekta analitičkog iskustva bitno se očitavaju u polju govora. Za psihoanalizu su relevantne idiosinkrazije i aberacije govorećeg subjekta, kako na semantičkom tako i na prozodijskom planu.
Govor subjekta analitičkog iskustva nije vođen samo lingvističkim strukturama nesvesnog, već i sadržajima prisutnim u džepovima psihoticizma, koji, neminovno, uvode u igru ono prelingvističko, prozodijsko. Međuigru značenja i zvuka i njihovih efekata. S tim u vezi, nameće se pitanje: da li se, i na koji način, pomenuti uvidi mogu dovesti u sklad sa poznatom Rikerovom tezom o neophodnosti kako hermeneutike tako i energetike u psihoanalizi?
Gordana Vulević je nastavnik na Odeljenju za psihologiju Filozofskog fakulteta u Beogradu. Objavljuje radove iz oblasti psihoanalize, semiologije i teologije. Autor je knjige Razvojna psihopatologija objavljene 2016. godine u izdanju Akademske knjige, Novi Sad.
Imaginarna majka: Rod i nacionalizam u kulturi XX veka – Ksenija Vidmar Horvat
„Imaginarna majka” je kolektivna biografska studija majke u zapadnoj kulturi 20. veka. Studija se kreće između mitološkog društvenog utemeljenja žene u ulozi majke i etnografskih svedočanstava samih žena o majčinstvu. U tom preseku iskrsavaju brojne napetosti i konflikti koje autorka nastoji da osvetli istorijsko-kulturološkim i istorijsko-sociološkim istraživanjem vizuelnih žanrova, pre svega fotografije, medijskih etnografija i istorijskih diskursa različitih stručnjaka.
Autorka dolazi do zaključka da su majke i majčinstvo ključni ideološki parametri u očvršćivanju nacionalnih politika 20. veka – bez obzira na to da li se radi o zapadnoj američkoj ili istočnoj socijalističkoj kulturi. Tu tezu potvrđuje niz analiza u kojima se, pored ostalog, posmatra lik socijalističke majke partizanke, kapitalističke romantične majke sa Zapada, rasno određene crne majke i proleterske heroine, kao i melodramatične majke u periodu tranzicije – sve do „mama Jelke“ i „Jovanke“, koje popunjavaju liminalni prostor neopredeljivih majčinskih ikona.
Dvadeseti vek je u diskursu stručnjaka određen kao „stoleće dece“. Takvo poimanje podredilo je sebi i slobodu žene prilikom odlučivanja hoće li ili neće biti majka. U žaru podređivanja žene, stručnjaci i ideolozi još nisu opazili da su sada, na zalasku države blagostanja, ulogu reprodukcije nacije već preuzele transnacionalne majke.
Ksenija Vidmar Horvat je redovna profesorka za sociologiju kulture na Odseku za sociologiju Filozofskog fakulteta Univerziteta u Ljubljani. U svojim istraživanjima bavi se problemima kulturnog identiteta, istorijom kulture i vizuelnih umetnosti; u novije vreme u središte njenih interesovanja ulazi Evropa i postsocijalističke kulture. Među objavljenim monografijama najvažnije su „Zemljevidi vmesnosti” („Mape međuprostora”, 2009), „Kozmopolitski patriotizem” („Kosmpolitski patriotizam”, 2012), „Zamišljena mati” („Imaginarna majka”, 2013), „Periferna Evropa” ( 2018). Naučne radove objavljuje u vodećim domaćim i stranim časopisima. Uredila je pet zbornika, a članica je uredništva u nekoliko međunarodnih časopisa. Od 2015. godine vodi interdisciplinarni istraživački projekat “Družbena pogodba v 21. stoletju” (“Društveni ugovor u 21. veku”).
