Nova knjiga pesama Radomira Uljarevića “Škola odučavanja” objavljena u izdanju Arhipelaga, u pesničkoj ediciji Element, je pesnički putopis o boravku na Svetoj Gori i u Hilandaru.
Oblikovane kao pesničke priče sa jakom lirskom evokacijom, pesme u knjizi “Škola odučavanja” predstavljaju snažan susret sa pitanjima modernih vremena i preispitivanje individualnih i kolektivnih izazova. Polazeći, po pravilu, od nekog iskustvenog događaja, nove Uljarevićeve pesme nastoje da rekonstruišu složen unutrašnji svet njihovih pesničkih junaka.
Uljarevićevi stihovi kreću se u dva smera. Na jednoj strani, to je putovanje na Svetu Goru u kome se prepoznaje obredni karakter i potraga za smislom svakodnevne egzistencije. To putovanje pokreće susret sa tradicijama mišljenja i sa tradicijama pesništva, sa jezičkim i kulturnim slojevima, sa izazovima socijalne svakodnevice i sa izazovima pamćenja. Ukazujući se kao izlaz iz svakodnevice, ovo putovanje postaje plodna osnova za preispitivanje malih i velikih stvari svakodnevice, radosnih otkrića smisla i kritičkog presabiranja iskustva „naših dana“.
Na drugoj strani, put na Svetu Goru nije samo otkriće privilegovane geografije nego i otvaranje novih metafizičkih slojeva u kritičkom pesništvu po kome znamo Uljarevićeve stihove.
Baveći se vidljivim i nevidljivim, svakodnevnim i nesvakidašnjim, istorijskim i vanvremenim, ljudskim i epifanijskim, Radomir Uljarević je u pesmama iz knjige “Škola odučavanja” uobličio moderan i uverljiv pesnički glas o krizi smisla u svakodnevici i o neprekinutoj potrazi za smislom.
Uljareviću je nedavno za zbirku “Škola odučavanja” dodeljena i nagrada Petrovdanski vijenac, koja podrazumeva i naučni skup o poeziji nagrađenog pesnika, koji će se održati naredne godine, kao i objavljivanje knjige njegovih izabranih pesama.
„Radomir Uljarević važi za pesnika kritičko-ironijskog lirskog odgovora na izazove stvarnosti, iskrivljenog sveta i čoveštva. Taj odgovor je odsečan i jezgrovit, ovaj pesnik ume s jezikom. Pesme u zbirci “Škola odučavanja” odlikuju se istim, obzirnim odnosom prema jezičkom oruđu, ali su tematski usmerene na stišanije i prisnije područje, potragu za duhovnim uporištem. To su refleksi sa hodočašća, susreta sa Svetom Gorom, Hilandarom, Savinom karejskom kelijom. To su unutrašnji odjeci, uokvireni idejom o prožimanju nevidljivog i vidljivog sveta, monaškog govora ćutanjem, tako bliskom pesnicima. Reč je o pesmama duhovnih preispitivanja, često dramatičnog vapaja za spasenjem, hrišćanski razrešujućih paradoksa. Pesnik se ogleda i u životima drugih, ljudi s imenom i prezimenom, o kojima izlaže sažete lirske priče, duhovne parabole, sačinjava duševne portrete. Pesnik baca pogled i na predanje, na povesne i mitske priče koje nas se tiču, kao što je priča o Lazaru iz Vitanije. Radomir Uljarević je u zbirku “Škola odučavanja”, komponovanu s pažnjom, unio pet lirskih krugova, uvodnu i izvodnu pesmu. Njima je zajedničko jedno sasvim savremeno, neglumljeno bogotražilaštvo, naslonjeno na dokaze lokalnog, narodnog ali i opšteg iskustva žive i življene vere, očitih i nevidljivih podviga i malih čuda, davnih i sadašnjih“, kaže, između ostalog, u svom obrazloženju žiri koji je radio u sastavu: Jovan Delić, predsednik, Ranko Popović i Dragan Hamović.
“Očigledno, sve vezano za poeziju, skrovito je. Poezija je osjetljivija od vina, i potrebuje posebne sasude za čuvanje, a te sasude su um, srce i duša, sve one tajne i duboke riznice u kojima se održava u stanju vječitog vrenja. A svaki Hercegovac će ponoviti one Njegoševe riječi: „ljubopitstvo na sebe veliko obraćam, kao da sam mandarin nebesne imperije“, jer u Hercegovini, takav se stiče utisak, kao da se rimuju međusobno brda i dolje, oblaci i vedrine. Uz to, kao nigdje drugdje, čini se da se ovdje sama smjenjuju ta rimovana sazvučja – meni se čini da bi to moglo da se nazove prirodna poezija. Ta muzika se čuje na svakom milimetru, u svakoj mikrokozmi ovoga prostora, to je onaj isti zvuk koji je našao eho samo u pjesmama naših pjesnika. I sam sam se, na neki svoj način, trudio da u toj muzici prepoznam onaj zvuk koji je i za moje tvrdo uho bio prijemčiv, i da pokušam taj zvuk da sačuvam između redaka. Postoje ljudi koje ne zadovoljava realnost. To je rodno mjesto poezije. Pjesnik zna da je poezija „tajni život“, poezija – to je sveta tajna! Ja poeziju doživljavam kao svetu tajnu koja skida veo sa tajni, i vraća ga na stvari koje nisu tajne. Dakle, sve ono što smo navikli da gledamo, sav onaj za nas vidljivi svijet, poezija obavija velom tajne, a onaj, pak, tajnoviti nam otvara i pokazuje, i ta otkrivalačka angažovanost poezije kao njeno osnovno svojstvo, zavodljiva je, i to je čini kraljicom vještine”, rekao je Radomir Uljarević na dodeli nagrade Petrovdanski vijenac.
Radomir Uljarević (1954), pesnik iz Podgorice, objavio je petnaest knjiga pesama, među kojima se nalaze: Britva, Primalni krik, Predgovor, Zimski dvorac, Dvostruka kolevka, Govori i članci, Pesme i prevodi, Opis, Neke stvari i ostalo i Bilećko proročanstvo. Knjige pesama objavljene su mu na rumunskom i engleskom jeziku. Dobitnik je više domaćih i međunarodnih nagrada za poeziju.
Nedavno na Međunarodnom festivalu poezije u Rešici u Rumuniji Radomiru Uljareviću je uručena Velika nagrada za poeziju „Senior kulture“.
