Izdavač iz Lajpciga (Leipziger Literaturverlag) je objavio dvojezični izbor pesama i proze srpskog pesnika Momčila Nastasijevića. Ovo izdanje će biti predstavljeno na ovogodišnjem sajmu knjiga u Lajpcigu, prenosi RTS.
Izdavač iz Lajpciga (Leipziger Literaturverlag) je objavio dvojezični izbor pesama i proze Momčila Nastasijevića. Tekstove je izabrao, preveo a pojavljuje se i kao izdavač, Robert Hodel sa Univerziteta u Hamburgu.
U predstavljanju ovog poduhvata se napominje, da je Momčilo Nastasijević jedan od najznačajnijih srpskih pesnika dvadesetog veka i da je imao enormni uticaj na mnoge generacije južnoevropskih pisaca.
Takođe se navodi, da Nastasijević opčinjava i zavodi samo njemu karakterističnom spiritualnošću, osećajnošću i jezičkom originalnošću. Naglašava se da je njegova poezija po značaju u ravni sa francuskim simbolistima, nemačkim ekspresionistima, kao i ruskim futuristima. Da je njegov poetski jezik visoko metaforičan i složen, delimično hermetičan i izuzetno muzikalan.
Ovo izdanje je prvi pokušaj obimnijeg predstavljanja Nastasijevićevih tekstova na nemačkom jeziku.
Da bi nemački čitaoci stekli uvid u raznovrsnost i višeslojnost njegovog stvaralačkog rada, ovaj izbor sadrži pored glavnog dela “Sedam lirskih krugova”, jednu pripovetku kao i književni manifest “Za maternju melodiju”.
Prezentovanim tekstovima prethodi jedan vrlo obiman uvod u život i delo M. Nastasijevića.
Izvor: RTS
Robert Hodel: “Prevoditi Nastasijevića bila je ludost”
U razgovoru za Politiku, Robert Hodel, prevodilac i priređivač knjige poezije Momčila Nastasijevića, inače profesor Instituta za slavistiku Univerziteta u Hamburgu, govori između ostalog o vrednostima koje ima poezija ovog istaknutog liričara srpske književnosti.
… Bavili ste se ozbiljno poezijom Momčila Nastasijevića. Kako ste do njega došli?
Nastijevića smo počeli da čitamo još kao studenti, kod profesora Lohara. Već tada smo imali utisak da je reč o zagonetnom, veoma zanimljivom pesniku, čiju poeziju nismo do kraja razumeli, već smo joj pristupali intuitivno. Od toga doba nisam prestao da čitam Nastasijevića. Bio je to pesnik koji mi je bio najbliži, kao Hlebnikov, u ruskoj književnosti. Prevoditi Nastasijevića bila je ludost. Sarađivao sam sa stručnjacima u Beogradu, koji dobro poznaju jezik i književnost. Mnogo su mi pomogli: Nedeljka Perišić, Dušan Ivanić, Milosav Tešić, Sead Porobić, Ana Trkulja… Tokom tri godine prošli smo sva „tamna mesta”, dok nismo razjasnili sve što se moglo razjasniti.
Šta Vam je kod Nastasijevićevog stiha bilo najvažnije: forma, melodija ili značenje – poruka?
Moj utisak je da kod Nastasijevića postoji zagonetka koju bi trebalo odgonetnuti. Kada se bavite njegovim stvaralaštvom, vidite da u tom pesništvu postoji sistem. Nastasijević sam govori o tehnici, ali se u njegovoj poeziji to najmanje oseća, u poređenju sa drugim avangardistima. Kod Nastasijevića postoji velika tenzija između praiskonskog, izvornog, zavičajnog, s jedne, i univerzalnog, s druge strane. Nastasijević je moderan, i danas aktuelan pesnik.
Nastasijevića upoređujete s Helderlinom, Celanom, Malarmeom, Hlebnikovom… Nastasijević takve pohvale u Srbiji nikada nije dobio?
Tokom života, nije bio priznat. Otkriven je tek pedesetih godina 20. veka, i posle raspada Jugoslavije. O njemu su pisali: Vasko Popa, Miodrag Pavlović, Isidora Sekulić, Ljubomir Simović… Nastasijević je bio pesnik za pesnike, njegov uticaj je bio veliki upravo na pesnike. Bio je pesnik koga ili ne priznaju, ili ga proglašavaju genijalnim. Kao Van Gog u slikarstvu. Kritičko izdanje Nastasijevića, u redakciji Novice Petkovića, od izuzetne je pomoći prevodiocima i tumačima njegovog dela. Sledeći verzije i varijante Nastasijevićevih pesama, mnoga tamna mesta bilo je moguće osvetliti.
Izvor: Politika
