U petak, 9. juna, u 19 časova, u Srpskom književnom društvu (Francuska 7, Beograd) održaće se veče posvećeno životu i radu Nađe Tešić i Stiva Tešića.
Nađa Tešić bila je američka književnica rođena u Užicu, ali duboko vezana za selo svog oca Radiše Tešića, za Solotušu i Raču, gde je provela, kako je često govorila, najlepše dane svog detinjstva.
Nađa Tešić (1939 — 2014) bila je srpska i američka književnica, profesor filmske režije, scenarija i francuske književnosti. Nađa je među prvih nekoliko stotina studenata posetila Kubu, nakon revolucije iz 1959. godine. Bila je veliki protivnik imperijalizma i često kritikovala vladu Sjedinjenih Država, naročito tokom NATO bombardovanja SRJ 1999. godine.
Stojan (Stiv) Tešić (1942 — 1996) bio je srpski scenarista, pisac komada i romanopisac. Dobitnik je Oskara za scenario filma „Breaking Away”. Njegove drame izvođene su u Njujorku, Los Anđelesu i Čikagu, u Skandinaviji, Holandiji, Engleskoj i Rusiji. Na srpskom jeziku je prevedeno samo pet njegovih drama.
O Nađi Tešić govoriće Dušica Murić, Slavica Garonja, urednica srpskog izdanja knjige Buntovnica u senci, Radmila Nastić, prevodilac, Nađin dugogodišnji prijatelj, novinar i publicista Zoran Jeremić kao i direktor izdavačke kuće Prometej Zoran Kolundžija.
Kada se pogleda zgusnuta proza, život glavne junakinje Ane opisan u romanu Buntovnica u senci od samih početaka sačinjen je od niza trauma. Ratna iskustva dovoljno su teška za početak jednog života, a pored toga Anu obeležava i figura majke kao stalne opasnosti od potpune dezintegracije njene ličnosti, nedostatak podrške kroz odsustvo oca, a potom i gubitak bake koja je prerano otišla.
Slika je dodatno usložnjena ideološkim razlikama – sudar njene porodice, koja pripada „starom” tradicionalnom društvu i svim silama podržava religiju, patrijarhalne nazore i običaje sa novim, revovolucionarnim, snažno ideologizovanim posleratnim dobom, kome glavna junakinja svim srcem pripada.
Ženski svet oličen u krugu žena okupljenih oko Anine majke na svakodnevnoj kafi gotovo da je centralni simbol, kroz koji je sabrano celokupno žensko „znanje”, ali i život palanke u kojem se ženska uloga u društvu vrednuje samo kroz udaju i rađanje.
Suviše drugačija od njih, ugrožena sa svih strana, Ana ipak uspeva da uspostavi ravnotežu sa sobom – najviše kroz posmatranje i čitanje – slikajući živopisno, dečijim jezikom poratne godine u malom gradu.
Ulaz je slobodan.
