Letopis Matice srpske je književni časopis koji bez većih prekida izlazi od 1824. godine. Njegovo izlaženje pokrenuo je u Novom Sadu Georgije Magarašević, a časopis je pod nazivom Serbski letopis štampan u Budimu.
Od svog prvog broja Letopis se sistemski bavi saznanjima koja u središte pažnje stavljaju jezik, književnost, istoriju, folklor, nauku, religiju i kulturu srpskog, ali i drugih slovenskih naroda.
Od nastanka do 1873. Letopis je nekoliko puta menjao ime, da bi te godine bio objavljen broj pod imenom koje i danas ovaj časopis nosi.
Od osnivanja Letopis zauzima jedno od centralnih mesta srpske kulture. Iako u pristupu ponekad konzervativan, časopis okuplja proverene vrednosti, prateći savremene tokove i domete u književnosti i kulturi.
Prekidi u radu ovog časopisa nastajali su uglavnom usled prelomnih istorijskih momenata, kada nisu postojali osnovni uslovi za rad kao za vreme revolucionarne 1848. ili tokom Prvog i Drugog svetskog rata.
Među urednicima Letopisa našli su se i Jovan Hadžić, Teodor Pavlović, Jovan Subotić, Antonije Hadžić, Vasa Stajić, Todor Manojlović, Mladen Leskovac, Boško Petrović, Aleksandar Tišma, Boško Ivkov i drugi.
U poslednje dve decenije Letopis su uređivali Slavko Gordić (1992-2004) i Ivan Negrišorac (2005-2012), a sadašnji urednik je Slobodan Vladušić.
Svi brojevi časopisa Letopis Matice srpske, počev od sveske za januar-februar 2005. godine, dostupni su u elektronskoj formi na stranici >> Matice srpske.
Najnoviji broj Letopisa objavljen je u aprilu 2013. (knjiga 491, sveska 4) a centralni temat razmatra pitanja položaja medija, klasičnih i novih, kao i uloge koju oni zauzimaju u društvu.
Pored savremene poezije i proze, u ovom, kao i u prethodnim brojevima, objavljeni su eseji i prikazi dela srpske književnosti.
Neki od tekstova objavljenih u najnovijem broju dostupni su na >> linku.
